2018 senesinin Ekim ayıydı Foça’nın bu küçük, şirin köyü Kozbeyli’ye geldiğimizde. Çocukluğumdan beri her yaz mevsimini Foça’da geçirirdik ailecek, fakat o zamanlar hiç tahmin etmezdim ileride Foça’nın yerlisi olacağımı. İnsan yaşı ilerledikçe anlar ya hayatta ne yapmak istediğini, işte benim hikayemde tam böyle oldu aslında. Küçükken yazı geçirip, denize girdiğim Ege’nin bu sahil kasabası, büyüdüğümde ailemi kurduğum, çocuklarımı büyüttüğüm ve hayallerimi gerçekleştirdiğim bir yuva oldu bana.
Önce 6 dönümlük bir tarla satın aldık. Bahçe duvarlarını çevirdik, 1 odalı bir konteynar koyduk ve her hafta sonu gelir gider olduk. Tabi hem Bekir hem ben o zamanlar kurumsal şirketlerde tam zamanlı olarak çalışmaktaydık. Haftanın 5 günü başkasının işinde çalışıp, hafta sonu nefes almaya çalışıyorduk ve neredeyse her hafta sonunu burada geçiriyorduk. Önce küçük bir kümes kurduk, sonra mevsimlik sebzelerimizi ekmeye başladık. Tarlamızın yarısını zeytin bahçesi yapalım dedik ve zeytin ağaçlarımızı dikmeye başladık, işte o zaman ikiz çocuk sahibi olacağımızın haberini aldık.
Tüm hamilelik sürecini Kozbeyli’deki tarlamızda geçirdik desem yeridir. Kendi ektiğimiz sebzelerimizden, kümesimizden çıkan yumurtalarımızdan daha karnımdayken yemeye başladı Ege ve Ceyhan. İşte o zamanlar iyice kafamıza koyduk, bir yolunu bulacaktık ve çocuklarımızı şehirde değil doğada büyütecektik. Aralık 2019’da dünyaya geldi Ege ve Ceyhan. Onlar doğduktan sadece 3 ay sonra Kovid girdi hayatımıza. Doğa’da yaşamayı hayal ederken evimizin duvarları arasında hapis olmuştuk resmen. Sadece oturduğumuz sitenin bahçesine çıkabiliyor,
sevdiklerimizi bile göremiyorduk. İşte o zaman karar verdik şehirden temelli kaçıp doğayla iç içe bir hayat yaşamaya. Haziran 2020’de İzmir Karşıyaka’da oturduğumuz evi satılığa çıkarıp Kozbeyli’deki tarlamızın yanındaki 5 dönümlük tarlayı satın aldık. Kararlıydık, hayalimizin peşinden gidecektik.
Önce Foça’da annemlerin evine yerleştik. Ara sıra Karşıyaka’daki evimize gideriz dedik. Ama aylar geçti neredeyse hiç gitmedik. Pandeminin olumlu tarafı olan evden çalışma sisteminede tamamen geçiş yaptık. Tüm işlerimizi evden götürür olduk, şehirde hiç işimiz kalmamıştı neredeyse. Kasım 2020’de Karşıyaka’daki evimizden ve şehirdeki alışkın olduğumuz hayattan temelli taşındık ve Ocak 2021’de hayalini kurduğumuz, hayatımızın en önemli adımını attık; evimizin inşaatına başladık. Ocak 2021’den Eylül 2021’e kadar süren evimizin inşaat sürecinin neredeyse her adımında inşaatımızın başında olduk. Evimizin temelleri atılırken Ege ve Ceyhan’da ilk adımlarını attılar. İnşaatımızın ustaları Ege ve Ceyhan’ın abileri, her türlü inşaat aleti Ege ve Ceyhan’ın oyuncağı oldu. Eh bu kadar inşaatın içinde büyüyünce ilk söyledikleri kelimeler ise; taş, kum, vida, çivi oldu tabi.
Ve o gün geldi çattı, 2021 senesinin Eylül ayında senelerdir hayalini kurduğumuz ve büyük emek vererek inşaa ettiğimiz evimize taşındık. Bizim bir hayalimiz vardı, bu hayale ulaşmak için bazı şeylerden vazgeçtik, radikal kararlar verdik ve hayalimize ulaştık. Biz artık Foça’nın bu küçük bir sahil kasabasında, hayallerimizin gerçeğe dönüştüğü yerde, Gökler Çiftliği sakinleri olarak hayatımızı sürdürmekteyiz.
